De laatste 2 dagen. In Bribane

Zaterdag 4 januari 2013, onze een na laatste dag in Australië. Met de trein naar het centraal station. Vandaar een wandeltocht langs allerlei bezienswaardigheden. Aznar Square, St. Stephens Cathedral, queen Victoria building, parlement house, botanische tuin. Naar Kangaroo point voor de mooiste look op het centrum en de skyline. Over de Strory Bridge richting Chinatown. Daar heerlijk gegeten. Daarna met de ferry over de Brisbane river gevaren voor een andere kijk op het centrum. Naar de North Quay bij het shopping gedeelte. 

Over het King William square gelopen. Aan het plein staat de city hall die helemaal gerestaureerd wordt. Verder nog de Old Windmill bekeken. Je zou het bijna niet terug vinden tussen al die hoge gebouwen. De gevangene die zich niet gedroegen moesten daar het meel malen. Hand/been kracht in plaats van wind.

Weer n einde aan n vermoeiende dag in een grote stad gelukkig was het hier niet zo druk meer een gemoedelijke sfeer. 

6 januari 2013. Onze laatste dag. Met de auto dwars door Brisbane heen gereden naar het noorden. We wilde ook de laatste dag goed benutten. Ons plan was naar de Glass House Mountain te gaan. Deze liggen noordelijk van Brisbane in het Hinterland zoals ze dat hier noemen. Na veel bloed, zweet en tranen. Want t was weer heerlijk aangegeven en aangezien we de tolwegen wilde vermijden was het weer flink zweten. 

Na een keer fout rijden zaten we op de goede weg maar toen hoorde we dat t druk zou worden in de middag aangezien de meeste Aussies terug kwamen van vakantie. Toch het risico genomen. Met in ons achterhoofd dat we om 3 pm de auto moesten inleveren in Brisbane. Die kant op gereden. 

Achter deze bergen zit een verhaal zoals bij zoveel dingen hier. Een aboriginal verhaal. Er was n man, Tobrogargan, die samen met zijn vrouw, Beerwah, en zijn vele kinderen aan zee leefde. Op een dag zag Tibrogargan dat er vanaf zee zwaar weer aan kwam. Hij riep zijn oudste zoon Cooronwrin, en zei hem de familie te waarschuwen en in veiligheid te brengen op hoger gelegen grond. Coonowrin liep hard weg. Tibrogargan keek achterom en zag Coonowrin hard weg rennen alleen zijn eigen leven reddend. Tibrogargan werd erg boos. En rende achter Coonowrin aan. Haalde hem in en gaf een harde klap. Door de klap ontwrichte de nek van Coonowrin, sindsdien kan hij zijn nek niet meer strekken. Als je nu naar de bergen kijkt zie je Tibrogargan nog steeds met zijn rug naar Coonowrin  zitten starend naar de zee. De familie heeft Coonowrin nog steeds niet vergeven. Coonowrin buigt zijn hoofd in schaamte. Op koude winter avonden kun je hem zacht horen huilen en zijn tranen rollen naar benden, vele rivieren vormend die naar de zee stromen.

Terug gereden richting Brisbane zonder al teveel moeite. Auto schoon gemaakt en ingeleverd. In het motel ingecheckt en lekker nog wat gezwommen en als afsluiting uit eten geweest. 

Einde in zicht van vijf heerlijk weken. Na een totaal van 8500 kilometer zonder ongelukken. Ook niet gezien trouwens. . Vijf weken genieten van de ontspannen sfeer. De Aussie mentaliteit. Natuur en dieren. Niet allemaal want de vliegen en muggen zullen we niet missen. Wel de koala's en kangaroo's. Rust en gastvrijheid en vriendelijkheid van de Aussies   Kortom we hebben genoten van dit prachtige land met zijn woestijn strand en regenwoud. Droge hitte en kou in de bergen in de nacht. We hadden soms het gevoel dat het had gevroren. 

Nu rest ons alleen nog te zeggen bedankt voor het lezen e

van de verhalen bekijken van de foto's, misschien dat er nog wat meer komen. En voor het bekijken van het fotoboek is iedereen uitgenodigd om dit thuis bij ons te komen bekijken. Natuurlijk onder het genot van een lekker Hollands bakkie. 

Groeten Johan en Nancy